دورهمی پرنسس های دیزنی در انیمیشن نو رالف خرابکار - افق بسطام

• کارگردان: ریچ مور، فی جانستون
• استودیو تهیه نماینده: والت دیزنی
• صدا پیشگان: گل گدوت، جان سی رایلی، سارا سیلور من
• بودجه: به طور رغیر رسمی 175 میلیون دلار اعلام شده

استودیو انیمیشن سازی والت دیزنی جدا و مستقل از استودیو پیکسار کار می نماید و آثاری که به وسیله آن فراوری می شود، بالا و پایین بسیاری دارد. این استودیو هم کارهای نه چندان جالبی مثل خانواده رابینسون ها ساخته و هم آثار قابل توجهی مثل فروزن و زوتوپیا را عرضه نموده است. رالف خرابکار در بین آثار میانه این استودیو قرار می گرفت و قسمت دوم آن هم تقریبا همان راه را پیش می رود.

داستان از چند سال بعد از خاتمه وقایع قسمت اول شروع می شود و ما می فهمیم که دو کاراکتر اصلی داستان یعنی رالف و وانلوپه همچنان در مغازه بازی های آرکید زندگی می نمایند و امور خود را می گذرانند. هر دوی آنها در بازی های مخصوص خود نقش آفرینی می نمایند و زندگی شان یکنواخت می گذرد.وانلوپه از این روزمرگی خسته شده و رالف تصمیم می گیرد که کمی هیجان وارد زندگی او کند. دست گلی که رالف به بار می دهد اما باعث خراب شدن دستگاه آرکید بازی مخصوص شوگر راش شده و صاحب مغازه تصمیم می گیرد که دستگاه را اوراق کند.

اوراق کردن دستگاه آرکید به مثابه مرگ تمامی کاراکترهای زنده درون بازی هست و رالف که می بیند گند بزرگی زده، تصمیم می گیرد خودش آستین بالا زده و کارها را راست و ریست کند. او متوجه می شود که در جهانیی به نام اینترنت، سایتی به نام Ebay وجود دارد که در آن لوازم قدیمی و کلکسیونی هم فروخته می شود و یک نفر کنترلر خراب شده دستگاه آرکید شوگر راش را برای فروش گذاشته است. رالف با وانلوپه از مرزهای ممنوعه وایفای عبور نموده و با وارد شدن به داخل مودم، پا به جهان وب می گذارند؛ جهانی که حد و مرز نمی شناسد و پر از مکان های جورواجور است.

پیش از انیمیشن Ralph Breaks The Internet، جهانی اینترنت در اثر ضعیف انیمیشن Emoji The Movie به تصویر کشیده شده بود. تصویری که Ralph Breaks The Internet هم از اینترنت می دهد تا حدی شبیه به آن اثر است ولی زرق و برق بیشتری دارد و برگ برنده اصلی اش به دست سازنده اثر یعنی والت دیزنی است. والت دیزنی توانسته با آوردن شخصیت های محبوبی که حق کپی رایتشان دست خودش است، این جهان تکراری و قبلا دیده شده در انیمیشن ایموجی را مجذوب کننده تر نموده و آن را اعتلا بخشد.

از آنسو صداپیشگان قهار و ایستراگ های متعدد در طول انیمیشن نیز از دیگر ویژگی های انیمیشن Ralph Breaks The Internet هستند که کار را از یک اثر ضعیف به اثری میانه رسانیده اند. راستش را بخواهید ساخت انیمیشن Ralph Breaks The Internet هیچ توجیه و منطق خاصی نداشته مگر تبلیغات و تبلیغات. والت دیزنی از این اثر خوب پولی به جیب می زند و در عین حال با یاری شرکت های مجازی و دیجیتال و بعلاوه کاراکترهای محبوب خود اثری می سازد که نوجوان امروزی با تماشاش به وجد می آید.

ترفندهایی از جمله به کار بردن از گل گدوت، بازیگر محبوب این روزهای هالیوودی که با نقش واندروومن شناخته می شود، هم خوب جواب داده و گدوت در اولین کار صداپیشگی خود در نقش زنی بزن بهادر به نام شنک خوب می درخشد. اما مهم ترین ترفند والت دیزنی نه گل گدوت بوده و نه دیگر صداپیشگان موفقی چون جان سی رایلی در نقش رالف سارا سلیورمن و در نقش وانلوپه (که هر دو کمدین های خوبی هستند) بلکه جادوی پرنسس های والت دیزنی در اینجا بار دیگر خودش را نشان می دهد و پیر و جوان و کودک را مجذوب خود می نماید. بعضی از این پرنسس ها عمری بیشتر از 60 سال دارند و تماشا دوباره آنها در هیبت مدرن امروزی، آن هم به دست طراحان توانمند والت دیزنی، به جد هیجان انگیز است.

احتمالا با تماشا انیمیشن رالف خرابکار و تماشا ماجراهای نو او این سوال به فکر شما هم خطور نموده باشد که آیا واقعا آن بازی که رالف در آن نقش خبیث را ایفا می کرد و Fix-It Felix نام داشت، در جهانی واقعی هم وجود دارد و یا زاییده فکر و خیال طراحان و انیماتورهای والت دیزنی است؟ در جواب شما باید گفت که خیر، بازی مذکور وجود خارجی ندارد و یک کپی برداری از بازی دانکی کونگ مشهور نینتندو است.

گرچه فکر خلاق فیلمنامه نویسان والت دیزنی یک تاریخچه فرضی برای بازی در نظر گرفته شده که به این توضیح است: یک بازی دوبعدی محبوب آرکید در جهان بود که در سال 1982 برای اولین بار عرضه شد و سازنده این بازی استودیو TobiKomi بود که بازی شوگر راش Suger rush را هم در کارنامه خود دارد... درست حدس زدید، بازی که وانلوپه هم در آن ماشین سواری می نماید از روی یک عنوان خیالی الهام گرفته شده است ولی نکته جالب این است که اخیرا نت فلیکس، انیمیشنی از روی جهانی بازی شوگر راش ساخته است.

سکانس ورود رالف و وانلوپه به استودیوی والت دیزنی در جهانی اینترنت، بی شک برترین سکانس کل این انیمیشن است به طوری که از نظر من می شد این انیمیشن به یک قسمت نیم ساعته کوتاه و ویژه تقلیل یابد و همین سکانس را در بگیرد. ملاقات با پرنسس های والت دیزنی بامزه، مجذوب کننده و به شدت نوستالژیک است و حضور بزرگانی چون استن لی و دیگر ابرقهرمانان مارول و بعلاوه قهرمانان جهانی جنگ ستارگان در کنار این پرنسس ها، مخ بیننده را رسما می ترکاند. والت دیزنی و جهانیش آنقدر بزرگ شده که تماشا همه آن در یکجا، دل هر بیننده ای را می برد و همین موضوع می تواند فروش و محبوبیت آثاری چون رالف در سینما و یا سری بازی Kingdom Hearts را در جهانی بازی های ویدئویی تضمین کند.

فیلم حاوی پیغام هایی هم هست که موافقان و مخالفان بسیاری را دور خود جمع نموده است. یک سری از افراد به تبلیغ بیش از حد مصرف گرایی در این انیمیشن خرده گرفته اند که ایراد چندان بی راهی هم نیست و خود من هم با آن موافقم. اما از آنسو پیغام های مثبت خوبی هم در اثر دیده می شود که نشان دهنده تغییرات نو والت دیزنی در سیاست های خود است. واقع گرایی و رئال شدن پیغام های اخلاقی دیزنی و به دور از شعارزدگی اخیرشان در بیشتر کارهای این استودیو و فراوریات دیگر استودیوهای زیرمجموعه او نظیر پیکسار دیده می شود و این مضامین واقع گرایانه بچه ها و نوجوانان را بیشتر با حقیقت زندگی درگیر می نماید. دیگر خبری از گل و بلبل در همه جا نیست و کاراکترها با واقعیت ناراحت نماینده ای روبرو می شوند که درک آن به مراتب مجذوب کننده تر و بهتر از دروغ گفتن و رویابافی درباره آن است.

جدای از این واقع گرایی، انیمیشن Ralph Breaks the Internet درس خوبی برای نسل درگیر اینترنت امروز است و می تواند سیلی نرمی باشد بر صورت مایی که در این فضا غرق شده ایم و روی دوستان خود کلیک می کنیم. گرچه این موضوع می توانست بسیار بهتر پرداخته شود و به نظر می آید که نفع مادی و تجاری ماحصل از تبلیغات شرکت های آنلاین مانع از پرداخت بیشتر کارگردان و استودیو به این معضل شده است.

مسئله ای که قسمت دوم انیمیشن رالف خرابکار دارد اما به چند چیز برمی شود. اصلی ترین آن به داستان بی سر و ته این اثر می رسد؛ داستانی که صرفا مغلمه ای است برای نشان دادن برندها و سایت های مختلف و البته شوآف های دیزنی. انیمیشن Ralph Breaks The Internet در بخش داستان سرایی هیچ حرفی برای گفتن ندارد ولیکن حوصله سر بر و کسل نماینده هم نیست چرا که المان های مجذوب کنندهی را درون خود قرار داده است. حقیقتش را بخواهید تماشا آن بیشتر شبیه یک آگهی تبلیغاتی طولانی است که خوب ساخته و پرداخته شده و کیفیت بسیار بالای طراحی آن نیز مجذوب تان نموده است.

بعد از این مورد از ضعف داستانی، به قسمت دیگری می رسیم که حفره بزرگی در فیلمنامه ایجاد نموده و آن را هرچه بیشتر شبیه به یک آگهی بازرگانی طولانی نموده است. در حالی که شما دائما منتظر ظهور یک شخصیت منفی در طول داستان هستید، متوجه می شوید که والت دیزنی در اقدامی حیرت انگیز بی خیال خلق چنین شخصیتی شده و انیمیشن Ralph Breaks The Internet هیچ شخصیت منفی در خود ندارد. عدم ظهور یک آدم بد در داستان، ضربه سختی به آن وارد نموده و این اثر را به یک کار بچه گانه تبدیل نموده، حال اینکه به طور قطع بخش زیادی از بینندگان آن را نوجوانان دیروز (که قسمت اول را تماشاد) و جوانان نوستالژیک باز تشکیل می دهد.

دیگر مشکل انیمیشن اما به سرعت بی حد و مقدار تکنولوژی برمی شود. زمزمه های ساخته شدن Ralph Breaks The Internet از دو سال پیش شروع شد و در همین دو سال که استودیو مشغول ساخت این فیلمنامه بوده، تغییرات شگفتی در جهانی تکنولوژی و اینترنت اتفاق افتاده است که هیچ اثری از آنها در این اثر دیده نمی شود. البته نماهایی چون ادای دین به استن لی احتمالا با توجه به مرگ اخیر او ساخته شده اند اما در کلیت کار باگ هایی وجود دارد که نمی توان از آنها گذشت. به عنوان مثال جای خالی بازی های آنلاین (بتل رویال) که این روزها بازار را ترکانده در انیمیشن Ralph Breaks The Internet به شدت حس می شود.

انیمیشن Ralph Breaks The Internet آن چیزی نیست که بابت آن چندین سال صبر نموده باشیم (اصولا اگر صبر نموده باشید! چرا که بازهم تکرار می کنم ساخت قسمت دوم این انیمیشن منطق چندانی نداشت) و یک اثر به مراتب ضعیف تر از قسمت اول از آب در آمده است. چرخ استودیو انیمیشن والت دیزنی در سال جاری آنطور که باید نچرخید و نفرین سال نه چندان خوب 2018 برای انیمیشن ها، گریبان او را هم گرفته است. رالف اینترنت را خراب نموده ولی باید گفت که خرابکاری او بیشتر از این حرف هاست و رالف خیلی چیزها را خراب نموده است.

پ