زنبور ها توپ بازی را دوست دارند - افق بسطام

در سال 2017، دانشمندان در بریتانیا تحقیقاتی را انجام دادند که نشان می داد مغز کوچک زنبور عسل ممکن است پیچیده تر از آن چیزی باشد که ما تصور می کنیم و نشان می دهد که چگونه می توان آن ها را آموزش داد تا توپ ها را در سوراخی بغلتند و پاداش شیرینی کسب نمایند.

این تیم اکنون با مطالعه جدیدی که نشان می دهد چگونه حشرات با توپ ها بازی می نمایند، حتی زمانی که پاداشی در کار نیست، عمیق تر به قلمرو شناخت حشره شناختی کاوش نموده اند.

دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن در آزمایش های قبلی خود به زنبور ها آموزش دادند با توپ های چوبی گل بزنند، متوجه چیز غیرمنتظره ای شدند.

بعضی از زنبور ها به طور داوطلبانه توپ ها را در خارج از آزمایش بدون هیچ انگیزه ای می چرخانند.

اینکه آن ها به میل خود این کار را انجام می دادند به محققان فرضیه ای ارائه کرد که شاید آن ها از بازی خود لذت می برند، همانطور که یک بچه گربه ممکن است یک توپ نخ را پاره کند.

آخرین دور آزمایش های این تیم برای آزمایش این ایده طراحی شد، با گروه هایی از زنبور های عسل که در محوطه ای قرار گرفتند که در آن به اتاق تغذیه و دسترسی به منطقه ای با توپ های چوبی دسترسی داشتند و توپ ها آغاز به چرخیدن کردند، زنبور ها به صورت تکی بین یک تا 117 بار با توپ ها درگیر شدند، که نشان می دهد آن ها نوعی پاداش از این رفتار دریافت می نمایند.

دور دیگری از آزمایش ها نشان داد که زنبور ها به یک جفت اتاق رنگی دسترسی پیدا کردند که یکی حاوی توپ و دیگری کاملاً خالی بود. سپس توپ ها برداشته شدند، اما زنبور ها به سمت میدان بازی قبلی جذب شدند و نشان دادند، اتاقی را که در آن با توپ های چوبی وقت گذرانده بودند، ترجیح می دهند.

زنبور های جوان تر از زنبور های مسن تر توپ ها را بیشتر می غلتانند و زنبور های نر نسبت به زنبور های ماده آن ها را برای مدت طولانی تری می چرخانند.

اما ارضای معیار های رفتاری بازی به سادگی حذف پاداش شیرین نبود، زیرا دلایل دیگری وجود دارد که زنبور ها ممکن است با توپ ها درگیر شوند.

این تیم از چارچوبی استفاده کردند که به وسیله زیست شناس تکاملی گوردون بورگارت در کتاب پیدایش بازی حیوانات در سال 2005 ارائه شده بود، بر اساس این ایده که رفتار بازی نمی تواند مبنای عملکردی داشته باشد یا به یک نتیجه آشکار یا فوری منجر گردد.

این بدان معناست که بازی نباید برای به دست آوردن غذا ، جفت یا سرپناه انجام گردد.

بعلاوه باید داوطلبانه و به خودی خود پاداش دهنده باشد و اقدامات حرکتی باید با اقداماتی که برای اهداف فوق استفاده می گردد متفاوت باشد.

این رفتار باید تکرار گردد و نباید برخورد های یکباره باشد و نباید در پاسخ به استرس، مانند قدم زدن یا تکان خوردن در حیوانات باغ وحش در محوطه، انجام گردد.

در آزمایش های خود، نویسندگان هیچ مدرکی مبنی بر اینکه زنبور ها بینی های خود را دراز می کردند یا توپ ها را گاز می گرفتند، ندیدند.

همانطور که ممکن است هنگام مواجهه با شهد یا گرده این روش رفتاری را انجام دهند.

توپ ها به خوبی خارج از منطقه لانه شان قرار گرفتند و زنبور ها به راحتی به غذا دسترسی داشتند، تا احتمال اینکه آن ها سعی می کردند لانه هایشان را مثل لارو ها یا بالغ های مرده خراب نمایند، رد نمایند.

هیچ مدرکی دال بر حالت های استرس زا یا رفتار شبیه به جفت گیری هنگام برخورد با توپ ها وجود نداشت و این اعمال با نوع دستکاری اشیاء که در دست زدن به گل ها و با نیش زدن در زمانی که زنبور ها در حالت آشفته هستند، متفاوت بود.

محققان می نویسند که الگو های حرکتی درگیر از لحاظ ساختاری با فعالیت های سازگارتر در مجموعه معمولی زنبور های بامبل متفاوت بود.

در مجموع، دانشمندان گزارش می دهند که توپ نورد معیار های رفتار بازی را به روشی مشابه آنچه در سایر گونه های جانوری ثبت شده است، برآورده می نماید و معتقدند که نتایج اولین شواهد از رفتار بازی اشیاء در یک حشره است.

بورگارت دیدگاه مشابهی دارد و به Science می گوید: من فکر می کنم این مقاله عالی است.

اینکه چرا زنبور ها ممکن است رفتاری شبیه بازی داشته باشند، سوال دیگری است.

اعتقاد بر این است که رفتار بازی به رشد شناخت و توانایی های حرکتی، مانند مهارت های جستجوی غذا یاری می نماید.

در حالی که شواهد حاکی از آن است که زنبور ها به این نتیجه رسیده اند که توپ غلتیدن مفید است، دانشمندان می گویند برای درک مزایای تکاملی آن و نقشی که ممکن است در رشد مغز ایفا نماید به کار بیشتری احتیاج است.

صمدی گالپایاژ، نویسنده اول این مطالعه گفت: مطمئناً تماشای زنبور های بامبل که چیزی شبیه بازی را نشان می دهند، شگفت انگیز و گاهی سرگرم نماینده است.

آن ها بار ها و بار ها به این اسباب بازی ها نزدیک می شوند و مشغول بازی می شوند.

این مطلب یک بار دیگر نشان می دهد که زنبور ها، با وجود جثه کوچک و مغز کوچکشان، چیزی فراتر از موجودات رباتیک کوچک هستند.

آن ها ممکن است در واقع نوعی حالت های احساسی مثبت را تجربه نمایند، حتی اگر ابتدایی باشند.

این نوع یافته ها پیامد هایی بر درک ما از احساسات و رفاه حشرات دارد و امیدواریم ما را تشویق کند که به زندگی روی زمین احترام بگذاریم و از آن محافظت کنیم.

این تحقیق در مجله Animal Behavior منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه کوئین مری لندن

خبرنگاران علمی پزشکی کلینیک