نشست استانبول کمکی به مذاکرات صلح افغانستان نخواهد کرد - افق بسطام

در توافقنامه ای که در 29 فوریه 2020 میلادی (دهم اسفندماه 1398) امضا شد؛ هر دو طرف موظف به سرانجام دادن به حملات علیه یکدیگر شدند. دولت ترامپ، در صورت عمل کردن طالبان به تعهدات خود در چارچوب این توافقنامه متعهد شد ظرف 14 ماه تمامی نظامیان آمریکایی را از افغانستان خارج کند. گروه طالبان نیز متعهد شد تا روینمودهای خود را تغییر دهد و وارد مذاکرات صلح با دولت افغانستان شود.

اخیراً آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا از کندی فرایند مذاکرات صلح ابراز ناخشنودی نموده و با نوشتن یک نامه به سران افغانستان خواهان شتاب بیشتر در مذاکرات صلح این کشور شد و از دولت آنکارا نیز درخواست کرد تا برای نهایی کردن توافق صلح میزبان نشست دولت افغانستان و طالبان باشد.

به دنبال درخواست مقامات افغان و گروه طالبان و همچنین با توجه به پیشنهاد آمریکا مبنی بر میزبانی استانبول، قرار است در ماه آوریل مقام های بلندپایه دولت افغانستان و طالبان با حضور در این شهر، در خصوص طرح صلح آمریکا مذاکره نمایند.

خبرنگاران در این خصوص گفتگویی با دکتر اوزدمیر آکبال کارشناس مسائل سیاسی آمریکا و استاد روابط بین الملل دانشگاه تراکیا انجام داده که در ادامه می خوانیم:

*دلایلی که دستیابی به توافق صلح پایدار میان طالبان و دولت افغانستان را با پیچیدگی روبرو می نماید؛ چیست؟

همانطور که می دانید بین حکومت افغانستان و طالبان اختلاف ایدئولوژیک فراوانی وجود دارد. اما در کنار این مسئله، عدم تمایل طالبان برای رها کردن قدرت نیز عامل مشخص نماینده ای در این زمینه است.

* علی رغم اینکه دولت ترامپ طی توافقی موافقت خود را نسبت به خروج نظامیان آمریکایی اعلام نموده بود؛ آنطور که مشاهده می شود دولت بایدن مایل به خروج از افغانستان نیست. شما این موضوع را چگونه تحلیل می کنید؟

در واقع، کوشش آمریکا برای خارج کردن نیروهای خود از افغانستان به دوران اوباما بر می شود. بنابراین نمی توان گفت که توافقنامه مذکور فقط مربوط به دوران ترامپ است. با این حال، با توجه به موقعیت افغانستان و منافع استراتژیک آمریکا، خارج کردن نیروهای نظامی آمریکا برای اوباما و ترامپ امکان پذیر نبود. من فکر نمی کنم در دوره بایدن نیز چنین امکانی وجود داشته باشد.

*اهداف اصلی آمریکا از ورود به فرایند مذاکرات صلح افغانستان چیست و به نظر شما نشست آینده در استانبول می تواند در این زمینه نتیجه بخش باشد؟

فرایند مذاکرات موسوم به صلح افغانستان از دوره دوم ریاست جمهوری اوباما در دستور کار نهاده شد. هدف اصلی آمریکا از انجام چنین امری این است که بدون آنکه سلطه خود را در منطقه از دست بدهد یک ساختار اداری متناسب با منافع خود تشکیل دهد. اما به نظر من نه مذاکرات دوحه و نه مذاکرات استانبول مذاکراتی نیستند که بتوانند در این مورد نتیجه بخش باشند زیرا پویایی داخلی و ساختار قدرت چند بخشی افغانستان خود مانع مهمی برای این امر است.