پای دیابتی و مسائل پوستی - افق بسطام

پای دیابتی و مسائل پوستی

اطلاعات اولیه

توضیح بیماری

عفونت های پوستی ، خصوصاً در پا، در بیماران دیابتی شایع تر از افراد غیردیابتی هستند. پای یک فرد دیابتی حساسیت زیادی به تمام انواع ضربه دارد، به طوری که احتمال عفونت در پای افراد دیابتی به مراتب بیشتر است .

علایم شایع

بیماران دیابتی به هنگام عفونت یا ضربه به پا غالباً دردی احساس نمی نمایند.

پدید آمدن زخم های جدیدی که بسیار دیر خوب می شوند.

بی حسی یا ضعف عضلانی

علل

استعداد ابتلا به عفونت پا و هم سایر مسائل پا، به دلیل مسائل در گردش خون ، آسیب به رشته های عصبی ، و اختلال در دستگاه ایمنی بیماران دیابتی به وجود می آیند.

عوامل تشدید نماینده بیماری

ناخن فرو رفته در گوشت انگشت پا

وجود میخچه یا پینه در کف پا؛ وجود تاول در پا

پوشیدن کفش هایی که برای پا نامناسب هستند.

پیشگیری

- پاهای خود را به طور روزانه با صابون و آب گرم (نه داغ ) بشویید. پوست پا را با ملایمت و به طور کامل خشک کنید، خصوصاً بین انگشتان پا را یک بار در هفته روی پا خود پودر تالک بریزید.

- هنگامی که پاها کاملاً خشک شدند، ماده ای به نام لانولین را به پوست پا بمالید تا پوست پا نرم بماند و خشکی یا پوسته ریزی نداشته باشد. لانولین را به آن شدت نمالید که موجب درد گردد. به هیچ اسم سعی نکنید میخچه یا پینه را باتیغ درآورید یا آنها را با داروهای مختلف محو کنید.

- با انجام برخی حرکات از تشکیل پینه در قسمت گوشتی کف پا در جلو، پیشگیری کنید: انگشتان پا را 20 بار در روز نرمش دهید؛ هنگام قدم زدن پایتان را از ناحیه انگشتان پا روی زمین بگذارید و نه قسمت گوشتی کف پا

- اگر ناخن انگشتان پا خشک و شنماینده هستند، به مدت چند شب ، پس از خیس کردن ، در زیر و اطراف ناخن ها لانولین به مقدار کافی بمالید. زیر ناخن ها را مرتباً با ملایمت پاک کنید. ناخن ها را با احتیاط کوتاه کنید و از کوتاه کردن کناره های ناخن خودداری کنید. هرگاه به متخصص پا یا برای پدیکور مراجعه می کنید، حتماً بیماری دیابت خود را بگویید.

- اگر انگشتان پای شما روی هم افتاده اند یا به همدیگر فشرده شده اند، با استفاده از پنبه آنها را از هم جدا کنید.

- حتی المقدور کفش خود را چندین بار هر چند به مدت کوتاه از پای خود در آورید.

- هرگاه احتیاج به پوشیدن کفش وجود دارد، دمپایی استفاده نکنید. دمپایی محافظت چندانی از پا نمی کند.

- با پای برهنه در کف پوش خانه یا در بیرون از خانه راه نروید.

- کفش ساخته شده از چرم نرم که پا در آن خوب جفت وجور می گردد ولی پا را نمی زند بپوشید. کفشی را که تازه خریده اید روزانه یک ساعت بپوشید تا تدریجاً نرم گردد.

- برای گرم کردن پای خود به هنگام خوب ، جوراب نخی بپوشید. به هیچ اسم از شیشه آب داغ یا صفحات گرم نماینده الکتریکی استفاده نکنید. به هیچ اسم اجازه ندهید پا دچار سوختگی گردد. استفاده از پتوی برقی هم مناسب است .

- از جوراب های کفش دار استفاده نکنید و هنگام نشستن ؛ پا را روی پای دیگر نیاندازید. این موارد باعث کاهش گردش خون پا می شوند، گردش خونی که ممکن است به دلیل اثرات دیابت روی رگ های خونی قبلاً کمتر از مقدار طبیعی شده باشد.

- جوراب نخی (نه پشمی ) نازک بپوشید تا از تجمع رطوبت جلوگیری گردد. رطوبت باعث تحریک رشد عوامل بیماریزایی می گردد که بیماری قارچی پای ورزشکاران یا سایر عفونت های پوست را ایجاد می نمایند. همواره جوراب تمیز بپوشید و جوراب خود را حداقل یک بار در روز عوض کنید. جوراب گشاد یا دارای درزهای برجسته به پا نکنید.

عواقب مورد انتظار

با رعایت اقدامات پیشگیرانه و مراجعه زودهنگام در صورت بروز عفونت ، می توان از بروز عوارض جدی جلوگیری به عمل آورد.

عوارض احتمالی

عفونت های جدی پا، گانگرن (قانقاریا)، قطع پا یا قسمتی از آن .

درمان

اصول کلی

به قسمت پیشگیری مراجعه کنید.

داروها

امکان دارد داروهای اختصاصی برای عفونت تجویز شوند.

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را ادامه دهید مگر این که مسائل پا باعث ناتوانی در انجام آنها شوند.

رژیم غذایی

رژیم تجویز شده را به دقت رعایت کنید.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

- اگر عفونت پا خوب نمی گردد.

- اگر پاها دائماً سرد هستند.

- اگر علی رغم اقدامات پیشگیرانه ، پا میخچه یا پینه زده است .

- اگر درد یا گرفتگی عضله در پا رخ دهد.

- اگر خارش دارید.

منبع:www.irteb.com

/ع

منبع: راسخون